Άνδρος δεκαετίες ’30-‘40
Ένα σπίτι. Ένα μυστικό. Ένας άντρας. Δύο αδερφές.
Το νησί έχει κρυμμένα πολλά τέτοια μυστικά. Κρυμμένα καλά σε διώροφα με μονοπατωσιές. Ιστορίες φυλαγμένες προσεκτικά μέσα στα παλιά μπαούλα με τις προίκες
των κοριτσιών που προσεκτικά δίπλωναν οι γυναίκες των ναυτικών, όπως η Μίνα
Σαλταφέρου, σύζυγος καπετάνιου Σάββα Σαλταφέρου, που προτιμάει το «Ατλάντικο
Σουρ» πιότερο από το σπίτι του.
Η Μίνα, αυθεντική καπετάνισσα η οποία θέλει να καπετανεύει
το σπίτι μόνη της όπως ο άντρας της καπετανεύει το βαπόρι. Αν και εκείνη υποστηρίζει πως έχει καεί από τη ζωή
στην ουσία αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και απλά θέλει να συνεχίσει την παράδοση
που περνάει από γενιά σε γενιά με κάποιο γονιδιακό τρόπο. Η Άνδρος είναι το νησί των καπεταναίων και
των καραβοκύρηδων και οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται καπετάνιους, φτασμένους,
έτοιμους.. Ζωή χωρίς παρά, Ζωή χωρίς χαρά!
Ο έρωτας για αυτήν δεν παίζει κανέναν ρόλο στη
ζωή. Όπως ξεκάθαρα λέει πιο καλά οι
γυναίκες να παντρεύονται άντρες που δεν αγαπούν, γιατί όταν αυτοί θα τρέχουν σε
ξένες αγκαλιές θα είναι λιγότερος ο πόνος.
Για να είναι σίγουρη λοιπόν ότι δεν θα λοξοδρομήσει
καμία από τις κόρες της παρακάμπτει τα αισθήματα, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες
και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον.
Ναρκοθετεί όμως με αυτό τον τρόπο το ίδιο της το σπίτι. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του
καπετάν Σαλταφέρου. Η Όρσα κάτω.. Η
Μόσχα πάνω.. Να τις χωρίζει μόνο ένα
τσιγκούνικο ταβάνι που έσταζε τους ήχους του έρωτα του απάνω σπιτιού στο
κάτω. Εικοσιτέσσερις λεπτές
κυπαρισσοσανίδες που ρήμαξαν ζωές…
