Πόσο δύσκολη και συνάμα εύκολη απόφαση είναι να βάλεις τέλος…
Τι μπορεί να βασανίζει το μυαλό και την ψυχή σου για να
φτάσεις να πεις, τέρμα ως εδώ…
Τι συμφορές μπορεί να έχουν προλάβει να σακατέψουν την
23άχρονη ψυχή σου, για να πάρεις μια τέτοια απόφαση…
Γράφω για σένα, χωρίς να σε ξέρω …
Γράφω για σένα, για τα χαμένα νιάτα σου …
Γράφω για σένα, γιατί η απουσία σου βύθισε στο πένθος όλο το νησί …
Γράφω για σένα, γιατί ήσουν αγαπητός και χαμογελούσες πάντα …
Γράφω για σένα, γιατί έφυγες και άφησες πίσω σου τεράστιο κενό …
Γράφω για σένα, γιατί ο πόνος της ψυχής είναι μεγαλύτερος και πολύ πιο δυνατός από αυτόν του σώματος …
Γράφω για σένα, γιατί πονάω όταν σκέφτομαι ότι αυτό όλο το σχεδίασες μόνος, ολομόναχος…
Γράφω για σένα, γιατί βασανίστηκες…
Γράφω για σένα, κι ας μην σε ήξερα…
Αντίο Δημήτρη, R.I.P.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου