Παραμύθια της οκάς

Σε λόγια πάλι θα χαθώ φτιασιδωμένα
Σαν από 'κείνα που πουλώ στην αγορά
Λόγια που ξέρω πως δε νοιάζουνε κανένα
Κι εγώ τα γράφω να περάσει η βραδιά

Κάτι τραγούδια για παράξενες αγάπες
Που επιζούν μόνο στα βάθη του μυαλού
Για όλες εκείνες τις μικρές μου αυταπάτες
Που κάθε νύχτα μου στοιχειώνουνε το νου...


Τι με κοιτάς; Τι με ρωτάς;
Ποιες αλήθειες να μάθεις ζητάς;
Τι με κοιτάς; Τι με ρωτάς;
Παραμύθια πουλώ της οκάς.


Μα τώρα άκου της σιωπής τη μελωδία
Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή
Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία
Όσα κι αν πω θα τα ξεχάσεις το πρωί

Μια μελωδία που τη σκάρωσα για σένα
Που 'χεις προλάβει τρεις φορές να μ'αρνηθείς
Κι ένας αγέρας που φυσάει λυπημένα
Μου ψιθυρίζει πως κι απόψε δε θα 'ρθεις...

Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία : Μίλτος Πασχαλίδης